خوش قطعلغتنامه دهخداخوش قطع. [ خوَش ْ / خُش ْ ق َ ] (ص مرکب ) خوش شکل . خوش ترکیب . با اندازه ٔ نیک . به اندازه بریده شده . (ناظم الاطباء). چیزی که اندازه ٔ آن متناسب و موزون باشد. خوش برش . (یادداشت مؤلف ).
