خوش قمار
لغتنامه دهخدا
خوش قمار. [ خوَش ْ / خُش ْ ق ِ / ق ُ ] (ص مرکب ) آنکه خوب قمار کند. مقابل بدقمار :
چو نرد داغ تو چینند سینه دار منم
خوشا بباختن خویش خوش قمار منم .
چو نرد داغ تو چینند سینه دار منم
خوشا بباختن خویش خوش قمار منم .
ظهوری (از آنندراج ).