خونخور
لغتنامه دهخدا
خونخور. [خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ خون :
این چو مگس خونخور و دستاردار
و آن چو خره سرزن و با طیلسان .
|| کنایه از سفاک و خونریز :
ای اژدهادم ار نه چو ضحاک خونخوری
از طفل پادشاه جم آسا چه خواستی .
این چو مگس خونخور و دستاردار
و آن چو خره سرزن و با طیلسان .
خاقانی .
|| کنایه از سفاک و خونریز :
ای اژدهادم ار نه چو ضحاک خونخوری
از طفل پادشاه جم آسا چه خواستی .
خاقانی .