خیاط
لغتنامه دهخدا
خیاط. [ خ َی ْ یا ] (ع ص ) منسوب است به خیاط. (سمعانی ). درزی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). دوزنده . سوزنی . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). فزاری . جامه دوز. (یادداشت مؤلف ) :
تیرش بدیده دوزی خیاط چشم خاقان
تیغش بکفرشویی قصارِ جان قیصر.
خیاط روزگار ببالای هیچکس
پیراهنی ندوخت که آنرا قبا نکرد.
تاب خوردم رشته وار اندر کف خیاط صنع
بس گره بر خیط خودبینی و خودرایی زدم .
تیرش بدیده دوزی خیاط چشم خاقان
تیغش بکفرشویی قصارِ جان قیصر.
خاقانی .
خیاط روزگار ببالای هیچکس
پیراهنی ندوخت که آنرا قبا نکرد.
خاقانی .
تاب خوردم رشته وار اندر کف خیاط صنع
بس گره بر خیط خودبینی و خودرایی زدم .
صائب .