خیفاء
لغت‌نامه دهخدا
خیفاء. [ خ َ ] (ع ص ) مؤنث اخیف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
- ناقه ٔ خیفاء ؛ناقه ای که پوست پستان وی فراخ باشد. (منتهی الارب ). ج ، خیفاوات .
- || ناقه ٔ فراخ پستان . (منتهی الارب ). ج ، خیفاوات .
|| نوشته یاشعری که یک کلمه ٔ آن منقوط و کلمه ٔ دیگر غیر منقوط باشد. (از مطول ).
- ناقه ٔ خیفاء ؛ناقه ای که پوست پستان وی فراخ باشد. (منتهی الارب ). ج ، خیفاوات .
- || ناقه ٔ فراخ پستان . (منتهی الارب ). ج ، خیفاوات .
|| نوشته یاشعری که یک کلمه ٔ آن منقوط و کلمه ٔ دیگر غیر منقوط باشد. (از مطول ).
