خیمومةلغتنامه دهخداخیمومة. [ خ َ م َ ] (ع مص ) ترسیدن . || مکر و حیله نمودن پس رجوع کردن بر آن . || برداشتن پای . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). رجوع به خیم ، خیمان ، خیوم ، خیام در تمام معانی شود.
