خیم

خیم . [ خ َ / خ َ ی َ /خ ِ ی َ ] (ع اِ) ج ِ خیمه . (منتهی الارب ) :
وز بردگان طرفه که قسم سپه رسید
نخاس خانه گشت بصحرا درون خیم .

فرخی .

بار بربست مه روزه و برکند خیم
مهرگان طبل زد و راست برون برد علم .

فرخی .

باد زره گر شده ست آب مسلسل زره
ابر شده خیمه دوز ماغ مسلسل خیم .

منوچهری .