داحضة
لغت‌نامه دهخدا
داحضة. [ ح ِ ض َ ] (ع ص ) تأنیث داحض . حجت باطل یعنی افزاینده : با ایشان قرعه زد از جمله مدحضان آمد و مغلوبان ، من قولهم ادحضت حجته اذا ابطلتها. و منه قوله : حجتهم داحضة. (قرآن 16/42). و اصله من دحضت رجله اذا زلقت . و منه قوله علیه السلام : یوم تدحض فیه الاقدام . (تفسیر ابوالفتوح رازی چ 1 450).
