داخلة
لغت‌نامه دهخدا
داخلة.[ خ ِ ل َ ] (ع ص ) تأنیث داخل . رجوع به داخله شود.
- داخلةالارض ؛ نهانی زمین . ج ، دواخل . (منتهی الارب ).
- داخلةالازار ؛ طرفی که بتن رسد نزدیک جانب راست . (منتهی الارب ).
- داخلةالرجل ؛ نیت مرد و مذهب او و دل نهانی او. (منتهی الارب ).
- داخلةالارض ؛ نهانی زمین . ج ، دواخل . (منتهی الارب ).
- داخلةالازار ؛ طرفی که بتن رسد نزدیک جانب راست . (منتهی الارب ).
- داخلةالرجل ؛ نیت مرد و مذهب او و دل نهانی او. (منتهی الارب ).
