دادجو

دادجو. (نف مرکب ) دادجوی . دادخواه . عدالت جوینده . ج ، دادجویان :
بفرمودتا هر که بد دادجوی
سوی موبدان موبد آورد روی .

فردوسی .

جهانی بدرگاه بنهاد روی
هر آن کس که بد در جهان دادجوی .

فردوسی .

مفرست پیام دادجویان
الا بزبان راستگویان .

نظامی .

|| داددهنده . دادرس :
چو رامین دادجوی و دادگر شد
جهان از خفتگان آسوده تر شد.

(ویس و رامین ).