دارمی

دارمی . [ رِ ] (اِخ ) محمدبن عبدالواحد تمیمی از خاندان بنی تمیم بوده و در بغداد میزیسته است . القائم بالله خلیفه ٔ عباسی او را بسفارت نزد امیر افریقا فرستاد. او که طبع شعری داشت مدتی نزد مأمون بن ذوالنون اقامت کرد و تا سال 455 هَ . ق . که پایان زندگانی اوست در نزد مأمون بود. دارمی مذهب شافعی داشت و به هوشمندی شهره بوده است . (از ریحانة الادب بنقل از تاریخ بغداد و طبقات الشافعیه ).