دارکی

دارکی . [ رَ ] (اِخ ) عبدالعزیزبن عبداﷲبن محمدبن عبدالعزیز. کنیه ٔ او ابوالقاسم شهرت او دارکی و از بزرگان فقهای شافعی بود. فقه را از ابواسحاق مروزی و حدیث را از جد مادری خود حسن بن محمد دارکی آموخت . و سپس به بغداد رفت و بتدریس پرداخت . در گذشت او را در سال 375هَ . ق . در بغداد نوشته اند. (از ریحانة الادب ج 2).