داغونی
لغت‌نامه دهخدا
داغونی . (ص نسبی )(منسوب به داغون ) نسبتی مر اهل مرو را و آنان بدان کس که بیع مکاعب و مداسات کند نسبت داغونی دهند. بدین نسبت مشهورست از دانشیان ابومحمد عبداﷲبن محمدبن ابراهیم بن یزید الداغونی . شیخی فاضل و ثقه و مأنوس وآشنا بحدیث . وی از محمدبن ابراهیم بن سعید بوشنجی و ابوعلی صالح بن محمد بغدادی و از وی ابوالهیثم محمدبن مکی کشمیهنی ادیب و ابواسحاق ابراهیم بن محمدبن محمدمزکی روایت کند. (سمعانی ) (لباب الانساب ج 1 ص 406).
