داغ افکندن

داغ افکندن . [ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) لک ساختن . رنگی خلاف رنگ متن پدید آوردن . ملکوک کردن . || پیدا آوردن جای سوختگی . جای داغ پدیدار کردن :
در عشق لاله را سبب اعتبار شد
داغی که ما بسینه ٔ صحرا فکنده ایم .

سلیم .