داغ سوختن

داغ سوختن . [ ت َ ] (مص مرکب ) صاحب آنندراج این ترکیب را آورده است با شواهد زیرین :
کشیدم ناله از بس در غمت نی در فغان آمد
بدل داغ تو چندان سوختم کآتش بجان آمد.

فطرت .

سینه ٔ باز حسرتم رشک برون شد از درون
بسکه بهر طرف درو داغ شکار سوختم .

طالب آملی .

خورشید تا ز داغ غمت سوخت بر جگر
تا شد سپند خال ترا مجمر آینه .

ثنائی .