داغ گرفتن
لغت‌نامه دهخدا
داغ گرفتن . [ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) داغ پذیرفتن . اثر داغ برو پیدا آمدن :
جایی که داغ گیرد دردش دوا پذیرد
الا که داغ سعدی کاول نظر نهادی .
دلم چو غنچه ز گلگشت باغ می گیرد
چو لاله دامنم از آب داغ می گیرد.
جایی که داغ گیرد دردش دوا پذیرد
الا که داغ سعدی کاول نظر نهادی .
سعدی .
دلم چو غنچه ز گلگشت باغ می گیرد
چو لاله دامنم از آب داغ می گیرد.
سلیم (از آنندراج ).
