دامنه
لغت‌نامه دهخدا
دامنه . [ م َ ن َ / ن ِ] (اِ) فراخای زیر کوه . دامن کوه . لحف . (منتهی الارب ). بن کوه . پهنای کوه . زیر کوه یا بلندی : مناره ٔ بلند در دامنه ٔ الوند پست نماید. (گلستان ).
چشم چو بگشود در آن دامنه
دید که جا تر بود و بچه نه .
- دامنه ٔ کوه ؛ دامن کوه . زیر سینه ٔ آن :
آن بحر محیط الم عشق بتانیم
کز دامنه ٔ کوه بلا ساحل ما شد.
حضیض ؛ پستی زمین در دامنه ٔ کوه . (از منتهی الارب ).
- تا دامنه ٔ قیامت ؛ تا دامن قیامت . همیشه . الی الابد. تا اول قیامت .
چشم چو بگشود در آن دامنه
دید که جا تر بود و بچه نه .
ایرج میرزا.
- دامنه ٔ کوه ؛ دامن کوه . زیر سینه ٔ آن :
آن بحر محیط الم عشق بتانیم
کز دامنه ٔ کوه بلا ساحل ما شد.
ابونصر نصیرای بدخشانی (از آنندراج ).
حضیض ؛ پستی زمین در دامنه ٔ کوه . (از منتهی الارب ).
- تا دامنه ٔ قیامت ؛ تا دامن قیامت . همیشه . الی الابد. تا اول قیامت .
