دامنکشان

دامنکشان . [ م َ ک َ ] (اِ مرکب ) ج ِ دامنکش . || خرامندگان بناز :
یکنفس ای خواجه ٔدامنکشان
آستنی بر همه عالم فشان .

نظامی .

دامن مکش ز صحبت ایشان که در بهشت
دامنکشان سندس خضرند وعبقری .

سعدی .

دامنکشان حسن دلاویز را چه غم
کاشفتگان حسن گریبان دریده اند.

سعدی .

بسی نیز بودی که دامنکشان
بسروقت من آمدندی خوشان .

نزاری قهستانی (دستورنامه ص 72).

رجوع به دامن کش شود.