دامن تر
لغت‌نامه دهخدا
دامن تر. [ م َ ت َ ] (ص مرکب ) دامن آلوده . (آنندراج ). عاصی . (آنندراج ). گنهکار. (آنندراج ). تردامن . مقابل پاکدامن :
گردون ز مشک و زعفران سازد حنوط اختران
بر سوک آن دامن تران درد گریبان صبح را.
ای هر که افسریست سرش را چو کوکنار
پیشت چو لاله بی سر و دامن تر آمده .
گردون ز مشک و زعفران سازد حنوط اختران
بر سوک آن دامن تران درد گریبان صبح را.
خاقانی .
ای هر که افسریست سرش را چو کوکنار
پیشت چو لاله بی سر و دامن تر آمده .
خاقانی .
