دامن خشک
لغت‌نامه دهخدا
دامن خشک . [ م َ خ ُ ] (ص مرکب ) دامن پاک . پاک دامن . خشک دامن . مقابل تردامن و آلوده دامن و دامن آلوده .
- دامن خشک (بصورت اضافه ) ؛ کنایه از دامن خالی باشد. (برهان ).
- || عدم صلاح و تقوی را نیز گویند. (برهان ). مقابل دامن پاک . اما صاحب آنجمن آرا، کنایه از صلاح گوید و می نماید که قول اخیر بصواب اقرب باشد.
- دامن خشک (بصورت اضافه ) ؛ کنایه از دامن خالی باشد. (برهان ).
- || عدم صلاح و تقوی را نیز گویند. (برهان ). مقابل دامن پاک . اما صاحب آنجمن آرا، کنایه از صلاح گوید و می نماید که قول اخیر بصواب اقرب باشد.
