دانندگان
لغت‌نامه دهخدا
دانندگان . [ ن َ دَ / دِ ] (ص ، اِ) جمع داننده :
نبینی ز شاهان که بر تختگاه
ز دانندگان بازجویند راه .
به دانندگان شاه بیدار گفت
که دانش گشاده کنید از نهفت .
ز دانندگان گر بپوشیم راز
شود کار آسان بما بردراز.
نه دانندگان را ز دانش بهی است
نه نزدیک کس دانشی را بهاست .
چنان دان که نادان ترین کس بود
اگر پند دانندگان نشنوند.
همه دانندگان را هست معلوم
که باشد مستحق پیوسته محروم .
رجوع به داننده شود.
نبینی ز شاهان که بر تختگاه
ز دانندگان بازجویند راه .
فردوسی .
به دانندگان شاه بیدار گفت
که دانش گشاده کنید از نهفت .
فردوسی .
ز دانندگان گر بپوشیم راز
شود کار آسان بما بردراز.
فردوسی .
نه دانندگان را ز دانش بهی است
نه نزدیک کس دانشی را بهاست .
ناصرخسرو.
چنان دان که نادان ترین کس بود
اگر پند دانندگان نشنوند.
(از سندبادنامه ص 234).
همه دانندگان را هست معلوم
که باشد مستحق پیوسته محروم .
نظامی .
رجوع به داننده شود.
