دانه بستن
لغت‌نامه دهخدا
دانه بستن . [ ن َ / ن ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) (... خوشه و در خوشه ) پیدا آمدن گندم و مانند آن در خوشه . (آنندراج ). پیدا آمدن و از حالت شیری به انجماد و سفتی گراییدن حب گندم یا جو یا عدس و جز آن :
فیض ما دیوانگان کم نیست از بهر بهار
خوشه بندد دانه ٔ زنجیر در زندان ما.
خوشه ٔ من دانه گر بندد دل پروانه است
برف را در خرمن من رنگ و رو کاهی شود.
اجراء؛ دانه بستن گیاه . اخلاع ؛ دانه بستن خوشه . (منتهی الارب ).
فیض ما دیوانگان کم نیست از بهر بهار
خوشه بندد دانه ٔ زنجیر در زندان ما.
صائب .
خوشه ٔ من دانه گر بندد دل پروانه است
برف را در خرمن من رنگ و رو کاهی شود.
قاسم .
اجراء؛ دانه بستن گیاه . اخلاع ؛ دانه بستن خوشه . (منتهی الارب ).
