دانه کش
لغت‌نامه دهخدا
دانه کش . [ ن َ / ن ِ ک َ ] (نف مرکب ) حامل دانه . کشنده ٔ دانه . برنده ٔ دانه از جایی بجایی :
میازار موری که دانه کش است
که جان دارد و جان شیرین خوش است .
بس که دنیا را کمر بستم چو مور دانه کش
مدتی چون موریانه روی در آهن کشم .
|| (اِ مرکب ) در اوستا دانو کرشه قسمی مور است . و آنجا از دو گونه مور سخن رفته است : یکی با صفت دژینی به معنی بدبو و دیگری با صفت دانوکرشه ، به معنی دانه کش . (فرهنگ ایران باستان پورداود ج 1 ص 198).
میازار موری که دانه کش است
که جان دارد و جان شیرین خوش است .
فردوسی .
بس که دنیا را کمر بستم چو مور دانه کش
مدتی چون موریانه روی در آهن کشم .
سعدی .
|| (اِ مرکب ) در اوستا دانو کرشه قسمی مور است . و آنجا از دو گونه مور سخن رفته است : یکی با صفت دژینی به معنی بدبو و دیگری با صفت دانوکرشه ، به معنی دانه کش . (فرهنگ ایران باستان پورداود ج 1 ص 198).
