دانه ریختن
لغتنامه دهخدا
دانه ریختن . [ ن َ / ن ِ ت َ ] (مص مرکب ) دانه پاشیدن . چینه پراکندن . پراکندن دانه . فروپاشیدن دانه :
نیست ممکن کز سرشک دیده دل رامم شود
چند بتوان در ره مرغ هوایی دانه ریخت .
|| پراکندن حبوب چون اسپند و جز آن :
بروی لاله رنگ او عرق مشمر که آن جادو
مرا تا صید خود سازد بر آتش دانه میریزد.
نیست ممکن کز سرشک دیده دل رامم شود
چند بتوان در ره مرغ هوایی دانه ریخت .
سلیم (از آنندراج ).
|| پراکندن حبوب چون اسپند و جز آن :
بروی لاله رنگ او عرق مشمر که آن جادو
مرا تا صید خود سازد بر آتش دانه میریزد.
سالک (از آنندراج ).