داکلغتنامه دهخداداک . (اِ) تکیه گاه عموماً و چوبی که دیوار و در را بر آن محکم سازند خصوصاً. || تکیه کردن . || بهندی قاصدانی را گویند که بفاصله ٔ یک میل و دو میل باشند و خطوط مردم را دست بدست برسانند. (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی ).
