دبه

دبه . [دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) کنایه از دبر است :
گرز به دبه ٔ او درنهد چنانکه بود
سزای ، گایان کردن چو رایگان بیند.

سوزنی .

بباد فتق براهیم و غلمه ٔ عثمان
به دبه ٔ علی موشگیر وقت دباب .

خاقانی .