دبوقه
لغت‌نامه دهخدا
دبوقه . [ دَ ق َ / ق ِ ] (اِ) نای انبان . (آنندراج ) :
من گله رانم او دبوقه زنست
کلهش بین که لعل قوقه ٔ اوست .
دست من کم ز پای اوست بلی
قلم من کم از دبوقه ٔ اوست .
من گله رانم او دبوقه زنست
کلهش بین که لعل قوقه ٔ اوست .
خاقانی .
دست من کم ز پای اوست بلی
قلم من کم از دبوقه ٔ اوست .
خاقانی .
