دبیدحلغتنامه دهخدادبیدح . [ دُ ب َ دَ ] (ع اِ) باطل : اکل ماله به اَبدح و دُبیدح ؛ خورد مال او را به باطل . (منتهی الارب ). رجوع به ابدح شود.