دحول
لغتنامه دهخدا
دحول . [ دَ ] (ع ص ، اِ) چاهی که کنده شود پس یافته نشود آب آن زیر کنارهای وی پس نیز کنده شودتا چشمه ٔ آب بر آید. || چاه فراخ جوانب .(منتهی الارب ). || چاه کژ. (مهذب الاسماء). || ناقه که پیش آید شتران را و یکسو شود از آنها. (منتهی الارب ).