دحیلغتنامه دهخدادحی . [ دَ ح َی ی ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). دحی و داحیة نام دو آبست میان جُناح ، کوهی از آن بنی الاضبط بن کلاب و مرّان و آن دو همانست که تُلیّان نیز نامیده شده اند. (معجم البلدان ).
