دراوردی

دراوردی . [ دَ وَ ] (اِخ ) محمدبن بحیی بن ابی عمر عدنی دراوردی ، مکنی به ابوعبداﷲ و مشهور به ابن عمر. عالم به حدیث و قاضی عدن بود و در مکه مجاور گشت . وی از فضیل بن عیاض و طبقه ٔ او روایت حدیث کرد؛ و مسلم بن حجاج و ترمذی از او حدیث آموخته اند. دراوردی هفتاد و هفت بار با پای پیاده به حج رفت و عمری طولانی داشت و بسال 243 ق . در گذشت . او راست : المسند؛ در حدیث . (از اعلام زرکلی ج 8 ص 3). از تذکرة الحفاظ ج 2 ص 76، المستطرفة ص 50 و تهذیب التهذیب ج 9 ص 518.