دراویدی

دراویدی . [ دِ ] (اِخ ) (زبانهای ...) نام گروهی مستقل از زبانهاکه بیشتر در جنوب هندوستان و سیلان شایع است . لهجه ٔ براهوی بلوچستان و افغانستان نیز از این دسته زبانهاست . عده ٔ متکلمین به این زبان در هند در 1931 م . بالغ بر 71 میلیون تن (بتقریب ) و در 1953 م . متجاوز از 90 میلیون تن بوده است . (از دائرةالمعارف فارسی ).