دراک

دراک . [ دَرْ را ] (ع ص ) نیک دریابنده . (منتهی الارب ) (دهار).درک کننده آنچه را میخواهد. (از اقرب الموارد). کثیرالادراک . که زود دریابد. که آسان دریابد :
عاقل و شاعر و دراک و ادیب و هشیار.

ناصرخسرو.

عقل پاک آن و نفس دراک این
به از این نیست در ثنا گفتار.

خاقانی .

مرا لفظ شیرین خواننده داد
ترا سمع دراک داننده داد.

سعدی .

- دراک فعال ؛ (اصطلاح فلسفی ) صفت موجود حی است . «الحی هو الدراک الفعال ». (فرهنگ علوم عقلی از مجموعه ٔ دوم مصنفات سهروردی ص 117). و رجوع به حکمت اشراق ص 117 شود.