درباقی شدن

درباقی شدن . [ دَ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از چیزی نماندن و تمام گردیدن و آخر شدن و وجود نداشتن . (برهان ). موقوف شدن . (آنندراج ) : طلب ها درباقی شدو اعتقادها فسادی تمام گرفت . (اسرار التوحید ص 4).
مطرب آمد روانه شد ساقی
شد طرب را بهانه درباقی .

نظامی .

ترا هیچ روای نیست مگر آنکه یک چندی او را به زندان کنی تا این سخن درباقی شود.(یوسف و زلیخا چ 2 ص 34).
رجوع به درباقی کردن شود.