دربجة

دربجة. [ دَ ب َ ج َ ] (ع مص ) بعد سختی نرم گردیدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مهربانی نمودن شتر ماده بر بچه ٔ خود. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).