درج کردن

درج کردن . [ دَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پیچیدن . تا کردن . || جمع نمودن . فراهم آوردن . (ناظم الاطباء) :
دخلی که به عقل درج کردم
در زیور او بخرج کردم .

نظامی .

سخن باید به دانش درج کردن
چو در سنجیدن آنگه خرج کردن .

نظامی .

چندانکه کند بروز او خرج
دوران نکند بسالها درج .

نظامی .

به شادی شغل عالم درج می کن
خراجش میستان و خرج می کن .

نظامی .

|| نگاه داشتن . حفظ کردن . || فهمیدن . || شامل کردن . گنجانیدن . (ناظم الاطباء). ثبت و ضبط کردن . در خلال چیزی گنجانیدن . ضمن چیزی آوردن . مندرج ساختن . گنجانیدن . و نوشتن مطلبی در کتاب یا رساله و مانند آن : اگر شمه ای از احوال او درج کرده شود، دراز گردد. (کلیله و دمنه ).
آهی به شکنجه درج می کرد
عمری به امید خرج می کرد.

نظامی .

چو بتوان راستی را درج کردن
دروغی را چه باید خرج کردن .

نظامی .

هم از خبث نوعی در آن درج کرد
که ناچار فریاد خیزد ز درد.

سعدی .

کلمه ای چند بطریق اختصار از نوادر و امثال و شعر و حکایات و سیر ملوک ماضی رحمهم اﷲتعالی در این کتاب درج کردیم . (گلستان سعدی ).