دردری

دردری . [ دَ دَرْ را ] (ع ص ) آنکه بدون حاجت آمد و شد نماید. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || «آدر» و دبه خایه . (از اقرب الموارد). و رجوع به دَردَری ّ شود.