دردو

دردو. [ دِ دَ / دُ ] (ص ) در تداول خانگی ، زنی یا دختری سخت بی شرم و ستیزه کار. زنی یا دختری که در حضور بزرگتران از خویش سخن گوید و در هر سخن پیشی جوید. زنی سخت بدخوی و بی شرم . زنی زبان آور و سلیطه . زنی سخت بی شرم در گفتار. دختری بی شرم . بی حیا. کولی . (یادداشت مرحوم دهخدا). سیت سماقی . آپاردی . حراف . سر و زبان دار. زرنگ . ناقلا. (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ).