دررفشان
لغتنامه دهخدا
دررفشان . [ دُ رَرْ ف ِ ] (نف مرکب ) درر فشاننده . در فشان . || سراینده ٔ اشعاری چون در، نغز و نیکو :
درر فشانم در مدح صدر سیف الدین
که طبع خاطر دارم چو دُرّ در دریا.
درر فشانم در مدح صدر سیف الدین
که طبع خاطر دارم چو دُرّ در دریا.
سوزنی .