درشت پسند

درشت پسند. [ دُ رُ پ َ س َ ] (نف مرکب ) کنایه از دشوار پسند. (آنندراج ) (انجمن آرا) :
ورنه ، نه آن درشت پسند است روزگار
کو روزگار خویش به هر کس کند هدر.

انوری .

|| کنایه از مردم کثیف طبع. (برهان ). || احمق و ابله . || روستایی . || بی ادب .(ناظم الاطباء).