درقه
لغت‌نامه دهخدا
درقه . [ دَ ق َ / ق ِ ] (از ع ، اِ) درقة. سپر. (از برهان ) : یک درقه بودش [ پیغمبررا ] سر مردی بر آن نگاشته . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
بیفکند نیزه کمان برگرفت
یکی درقه ٔ کرگ بر سر گرفت .
به تیغ پاره کند درقه های چون پولاد
به تیر رخنه کند غیبه های چون سندان .
به تیر پاره کنی درقه های پهلوی کرگ
به نیزه حلقه کنی غیبه های پشت پلنگ .
ماهی گر ماه درقه دارد و شمشیر
سروی گر سرو درع پوشد و جوشن .
گفتم چگونه بگذرد از درقه روز جنگ
گفتا چنان کجا سر سوزن ز پرنیان .
برکش ای ترک و به یک سو فکن این جامه ٔ جنگ
چنگ برگیر و بنه درقه و شمشیر از چنگ .
وامروز به مهتری برون آمد
با درقه و تیغ چون ستمکاری .
درقه ای داشت [ پیغمبر اکرم ] سر مردی بر آنجا صورت کرده . (مجمل التواریخ والقصص ).
ناوک اسفندیار انداخته باد شمال
درقه ٔ رستم بروی اندر کشیده آبگیر.
|| زره که به عربی درع خوانند. (برهان ) (شرفنامه ٔ منیری ).
بیفکند نیزه کمان برگرفت
یکی درقه ٔ کرگ بر سر گرفت .
فردوسی .
به تیغ پاره کند درقه های چون پولاد
به تیر رخنه کند غیبه های چون سندان .
فرخی .
به تیر پاره کنی درقه های پهلوی کرگ
به نیزه حلقه کنی غیبه های پشت پلنگ .
فرخی .
ماهی گر ماه درقه دارد و شمشیر
سروی گر سرو درع پوشد و جوشن .
فرخی .
گفتم چگونه بگذرد از درقه روز جنگ
گفتا چنان کجا سر سوزن ز پرنیان .
فرخی .
برکش ای ترک و به یک سو فکن این جامه ٔ جنگ
چنگ برگیر و بنه درقه و شمشیر از چنگ .
فرخی .
وامروز به مهتری برون آمد
با درقه و تیغ چون ستمکاری .
ناصرخسرو.
درقه ای داشت [ پیغمبر اکرم ] سر مردی بر آنجا صورت کرده . (مجمل التواریخ والقصص ).
ناوک اسفندیار انداخته باد شمال
درقه ٔ رستم بروی اندر کشیده آبگیر.
؟ (تاج المآثر شرفنامه ٔ منیری ).
|| زره که به عربی درع خوانند. (برهان ) (شرفنامه ٔ منیری ).
