درندگان

درندگان . [ دَ رَ / دَ رْ رَ دَ / دِ ] (اِ) ج ِ درنده . سباع . (یادداشت مرحوم دهخدا). ددان . ددگان :
پری و پلنگ انجمن کرد و شیر
ز درّندگان گرگ و ببر دلیر...
ز هرّای درّندگان چنگ دیو
شده سست بر چشم گیهان خدیو.

فردوسی .

از بیم درندگان خونخوار
با صحبت او نداشت کس کار.

نظامی .

دِهن ؛ درختی که بدان درندگان کشته شوند. مِجْدار؛ چیزی که در زراعت نصب کنند تا درندگان نیایند. (منتهی الارب ). و رجوع به درنده شود.