دروای
لغت‌نامه دهخدا
دروای . [ دَرْ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) دروا. درواژ. مایحتاج . ضروری . ناگُزِران . لازم . واجب . بایا :
چو رامین دایه را دید اندر آن جای
چو جان اندرخور و چون دیده دروای .
ز دروای ما هرچه بایست نیز
همی داد خرم ز هر گونه چیز.
همه اجزای جهان از من خبری دارند از تغییر و تبدیل و دروای هر جزوی از خنکا و گرما [ می رسانم به وی ] . (معارف بهاء ولد ج 2 ص 85).
چو رامین دایه را دید اندر آن جای
چو جان اندرخور و چون دیده دروای .
(ویس و رامین ).
ز دروای ما هرچه بایست نیز
همی داد خرم ز هر گونه چیز.
اسدی .
همه اجزای جهان از من خبری دارند از تغییر و تبدیل و دروای هر جزوی از خنکا و گرما [ می رسانم به وی ] . (معارف بهاء ولد ج 2 ص 85).
