درون نشین
لغتنامه دهخدا
درون نشین . [ دَ ن ِ ] (نف مرکب ) درون نشیننده . نشیننده در اندرون . گوشه نشین و خلوت گزین . (از آنندراج ). خلوت نشین و مجرد. (ناظم الاطباء) :
ای سرمه کش بلندبینان
در بازکن درون نشینان .
ای سرمه کش بلندبینان
در بازکن درون نشینان .
نظامی .