درویش پرور
لغتنامه دهخدا
درویش پرور. [ دَرْ پ َرْ وَ ] (نف مرکب ) درویش پرورنده . تربیت کننده و پرورنده ٔدرویش ؛ که عنایت و توجه به درویش دارد :
که پروردگار توانگر توئی
توانا و درویش پرور توئی .
که پروردگار توانگر توئی
توانا و درویش پرور توئی .
سعدی .