درویش پسر

درویش پسر. [ دَرْ پ ِ س َ ] (اِ مرکب ) بچه ٔ درویش . درویش بچه :
هرچند که درویش پسر نغز آید
در چشم توانگران همه چغز آید.

ابوالفتح بستی .

|| درویش نوجوان : درویش پسر این بشنید. (گلستان سعدی ).