دریاگذار

دریاگذار. [دَرْ گ ُ ] (نف مرکب ) دریاگذارنده . گذرکننده از دریا. دریابر. که از دریا عبره کند و بگذرد :
خسرو فرخ سیر بر باره ٔ دریاگذار
با کمند اندر میان دشت چون اسفندیار.

فرخی .

خسرو غازی سر شاهان و تاج خسروان
میر محمود آن شه دریادل دریاگذار.

فرخی .

فرودآمد از پشت پیل و نشست
برآن پیلتن خنگ دریاگذار.

فرخی .

تیغشان باشد چو آتش روز و شب بدخواه سوز
اسبشان باشد چو کشتی سال و مه دریاگذار.

فرخی .

جاری به کوه و دریا چون رنگ و چون نهنگ
آن کوه کوب هیکل دریاگذار باد.

مسعودسعد.

سی سر فیل حصن هیکل کوه صفت دریاگذار از آن کفار سلطان را بدست آمد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 273).