دریخ
لغت‌نامه دهخدا
دریخ . [ دَ / دِ ] (اِ) دریغ. به معنی دریغ است . (از لسان العجم شعوری ج 1 ورق 435) (ناظم الاطباء). رجوع به دریغ شود.
- دریخ آمدن ؛ دریغ آمدن . افسوس خوردن :
درختی که باشد نموش ز بیخ
ببریدنش در دل آید دریخ .
- دریخ داشتن ؛ کوتاهی کردن و دریغ نمودن :
پری رویی نباشدچون کمالش
همی دارد دریخ از من جمالش .
رجوع به دریغ شود.
- دریخ آمدن ؛ دریغ آمدن . افسوس خوردن :
درختی که باشد نموش ز بیخ
ببریدنش در دل آید دریخ .
میرنظامی (از لسان العجم ج 1 ورق 435).
- دریخ داشتن ؛ کوتاهی کردن و دریغ نمودن :
پری رویی نباشدچون کمالش
همی دارد دریخ از من جمالش .
میرنظامی (از لسان العجم ج 1 ورق 409).
رجوع به دریغ شود.
