دستبوسی

دستبوسی . [ دَ] (حامص مرکب ) دست بوس . تقبیل دست و بوسه زدن بر دست . (ناظم الاطباء). بوسیدن دست . تقبیل ید :
خواهشگریی و دستبوسی
میکرد ز بهر آن عروسی .

نظامی .

|| شرفیابی . به خدمت بزرگی رسیدن . تشرف حاصل کردن . شرفیاب شدن :
چو یاره دستبوسی رایش افتاد
چو خلخال زر اندر پایش افتاد.

نظامی .

بدست آویز شیر افکندن شاه
مجال دستبوسی یافت آن ماه .

نظامی .

از بهر دستبوسی آن شوخ همچو زلف
صد کوچه ره بسایه ٔ شمشاد میروم .

ملا مفید (از آنندراج ).