دستورزاده
لغتنامه دهخدا
دستورزاده . [ دَدَ / دِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) وزیرزاده . پسر وزیر:
دستورزاده ٔ ملک شرق بوالحسن
حجاج سرفراز همه دوده و تبار.
دستورزاده ٔ شاه ایران زمین
حجاج تاج خواجگان بوالحسن .
دستورزاده ٔ ملک شرق بوالحسن
حجاج سرفراز همه دوده و تبار.
فرخی .
دستورزاده ٔ شاه ایران زمین
حجاج تاج خواجگان بوالحسن .
فرخی .